โรงเรียนบ้านทุ่งตำเสา

การสำรวจ ของมนุษย์ไม่มีที่สิ้นสุดตอนนี้ เราได้ลงจอดบนดวงจันทร์ สำรวจดาวอังคาร และทิ้งรอยเท้าไว้บนดาวเคราะห์อื่นที่ไม่ใช่โลก การเดินบนดวงจันทร์และท่องไปบนดาวอังคารอาจจะฟังดูโรแมนติกและอบอุ่น อย่างไรก็ตามมนุษย์ยังสำรวจไม่ลึกถึงสถานที่ใดสถานที่หนึ่ง ไม่จำเป็นต้องใช้จรวดบินไปไหนแต่มันอยู่บนโลกของเรา

ยกตัวอย่างทะเลในประเทศของเรา ประเทศของเรามีทะเลโป๋ไห่ ทะเลเหลือง ทะเลจีนตะวันออก และทะเลจีนใต้ พวกมันกระจายตัวเหมือนส่วนโค้งจากเหนือจรดใต้ ได้ก่อตัวเป็นแนวชายฝั่งของประเทศเรา ทะเลทั้งสี่ยังมีลักษณะเฉพาะของตัวเอง ทะเลโป๋ไห่เหนือสุดเป็นทะเลในที่ใหญ่ที่สุดในประเทศจีน ทะเลเหลืองเป็นทะเลชายขอบกึ่งปิด ทะเลจีนตะวันออกมีหมู่เกาะมากที่สุด และทะเลจีนใต้มีความสำคัญทางเศรษฐกิจ โดยมีความสำคัญในการป้องกันประเทศ

มหาสมุทรเป็นแหล่งกำเนิดของอารยธรรมมนุษย์ และการเกิดขึ้นของประเทศในแถบเมดิเตอร์เรเนียน ขึ้นอยู่กับทะเลเมดิเตอร์เรเนียน สถานที่ที่ทะเลเชื่อมต่อกันสามารถเข้าถึงได้โดยการแล่นเรือ ดังนั้น มหาสมุทรจึงเป็นช่องทางสำคัญสำหรับอารยธรรมมนุษย์ ในการสื่อสาร การเปิดเส้นทางเดินเรือใหม่ การค้นพบทางภูมิศาสตร์ที่ยิ่งใหญ่ และการพัฒนาท่าเรือและเมืองท่า ล้วนเป็นสิ่งที่แยกออกจากมหาสมุทรไม่ได้

มูลค่าการขนส่งของทะเลเมดิเตอร์เรเนียน ได้รับการประเมินโดยทุกประเทศตั้งแต่สมัยโบราณ เหมือนกับความสูงของภูเขา ที่ภูเขาตั้งตรงเข้าไปในก้อนเมฆและเรามองเห็น แต่ความลึกของทะเลนั้นลึกลับและน่ากลัว มีดวงดาวส่องสว่างในอวกาศ ซึ่งมีความร้อนและเปล่งแสงออกมา แต่ทะเลลึกนั้นมืดมิดไร้ที่สิ้นสุด หากปราศจากแสงสว่างมนุษย์ก็ยากจะเข้าไปสำรวจ บางคนบอกว่าแสงแดดส่องใต้น้ำได้ เพราะสาหร่ายและแพลงก์ตอนในน้ำ ก็ต้องการแสงเช่นกัน

แต่เมื่อเราดำลึกลงไปเรื่อยๆ ก็ไม่พบแสงใดๆที่ต่ำกว่า 10,000 เมตร โลกใต้ทะเลลึกที่ไม่มีแสงสว่างเช่น โซนใต้ทะเลอันน่าสะพรึงกลัวนั้นยากต่อการสำรวจยิ่งกว่าอวกาศ มหาสมุทรก็เปรียบเหมือนแผ่นดิน มีภูเขาใต้น้ำสูง แอ่งมหาสมุทรและสันเขากลางมหาสมุทร ภูมิประเทศต่างๆมีระดับความสูงต่างกัน ระดับความสูงต่ำสุดคือร่องลึก คุณคงสงสัยว่าร่องลึกก้นทะเลมีลักษณะอย่างไร ร่องลึกที่ลึกที่สุดในโลกคือร่องลึกบาดาลมาเรียนาใกล้กับหมู่เกาะมาเรียนาในฟิลิปปินส์

โดยร่องลึกบาดาลมาเรียนาทอดยาวจากเหนือ-ใต้ ยาว 2,550 กิโลเมตร และกว้างเพียง 70 กิโลเมตร ดิ่งลงสู่ส่วนลึกของมหาสมุทรเหมือนมีดพร้า ร่องลึกบาดาลมาเรียนาเกิดขึ้นได้อย่างไร ปรากฏว่าร่องลึกนี้อยู่ในพื้นที่ที่อ่อนไหวมาก โดยทั่วไปแล้วร่องลึกจะอยู่ที่รอยต่อระหว่างแผ่นเปลือกโลกแผ่นแปซิฟิก เป็นมหาสมุทรที่มีความหนาแน่นของหินสูงและอยู่ต่ำ โดยเหมือนกับการมุดตัวเข้าไปใต้แผ่นธรณีฟิลิปปินส์ พร้อมกับการเคลื่อนตัวของแผ่นเปลือกโลกทำให้แตกหักเนื่องจากการสัมผัสกันกับเนื้อแมนเทิลและละลาย เกิดเป็นรอยร้าวเป็นรูปตัววีค่อยๆก่อตัวเป็นร่องลึก

ส่วนที่ลึกที่สุดของร่องลึกบาดาลมาเรียนาสูงถึง 11,034 เมตร หากภูเขาเอเวอเรสต์ซึ่งอยู่ด้านบนสุดของโลกถูกถมลงไปในร่องลึก ยอดเขาเอเวอเรสต์ลูกเดียวไม่เพียงพอที่จะเติมให้เต็มได้ และจะต้องขุดลึกลงไปอีก 2,000 เมตร เพื่อให้เห็นปลายแหลมเล็กๆจากระดับน้ำทะเล ซึ่งในโลกมีสี่ขั้ว ขั้วโลกเหนือ ขั้วโลกใต้ ยอดเขาเอเวอเรสต์ และร่องลึกก้นสมุทรมาเรียนา มนุษย์สามระดับแรกได้รับการปลดล็อกแล้ว และผู้ที่ไม่เคยไปที่นั่นก็สามารถทราบสภาพของสถานที่เหล่านั้นได้

จากรูปภาพและวิดีโอของข่าวออนไลน์ แต่สำหรับร่องลึกบาดาลมาเรียนา ผู้คนไม่สามารถจินตนาการได้ เพราะภารกิจในการเข้าถึงส่วนที่ลึกที่สุดของร่องลึกบาดาลนั้นยากเกินไป เราทุกคนรู้ว่าแรงดันน้ำในทะเลลึกนั้นแรงมาก ก้นทะเล 300 เมตร ต้องทนต่อบรรยากาศมากกว่าแผ่นดินถึง 30 ชั้น เทียบเท่ากับความดันประมาณ 30 กิโลกรัมต่อลูกบาศก์เซนติเมตรของร่างกายมนุษย์

ส่วนที่ลึกที่สุดของร่องลึกบาดาลมาเรียนามีความลึกกว่า 10,000 เมตร และความกดอากาศสูงถึง 1,100 ชั้นบรรยากาศ ซึ่งเทียบเท่ากับน้ำหนักรถยนต์ต่อตารางเซนติเมตร เท่ากับช้างเหยียบหลังคนถึง 330 ตัว แต่แม้ในทะเลลึกเช่นนี้ก็ยังมีสิ่งมีชีวิตอาศัยอยู่ที่นี่ หากคุณนำสิ่งมีชีวิตเหล่านี้จากทะเลลึกมายังทะเลน้ำตื้น และนำพวกมันขึ้นฝั่งพวกมันจะตายในไม่ช้า

บนก้นทะเลลึก 8,145 เมตรของร่องลึก ก้นสมุทรมาเรียนาพบปลาสีขาวนวลโปร่งแสงชื่อปลาสิงโต กระดูกของปลาสิงโตนั้นนิ่มและงอได้ง่ายกล้ามเนื้อ และเนื้อเยื่อที่เป็นเส้นๆก็นิ่มและแตกหักได้เช่นกัน ด้านหลังหัวมีดวงตาคล้ายกล้องโทรทรรศน์ขนาดเล็กคู่หนึ่ง ซึ่งสามารถเคลื่อนไหวได้อย่างคล่องตัว เป็นประสิทธิภาพการปรับตัวให้เข้ากับวิวัฒนาการของทะเลลึกที่มีความกดอากาศสูงเป็นพิเศษ

ปลาสิงโตไม่มีเกล็ดและสามารถโตได้ยาวถึง 20 เซนติเมตร ก้นสมุทรลึก 10,000 เมตร ในร่องลึกก้นสมุทรมาเรียนาเรียกว่า Abyssal Challenger มีกุ้งที่มีขาสั้นอาศัยอยู่ที่นี่ ร่างกายของพวกมันน่าทึ่งมาก ท้ายที่สุดสภาพแวดล้อมที่อยู่อาศัยของกุ้งขาสั้น แรงดันจะสูงกว่ากุ้งทั่วไป 1,000 เท่า โดยจะอุณหภูมิต่ำไม่มีแสงแดดส่องถึง

หากไม่มีอุปกรณ์ที่ทันสมัยและเครื่องตรวจจับที่ซับซ้อน ผู้คนจะไม่สามารถค้นพบสัตว์ประหลาดเหล่านี้ที่อาศัยอยู่ในร่องลึกบาดาลมาเรียนาได้ เหตุใด การสำรวจ ใต้ทะเลลึก 10,000 เมตร จึงเป็นเรื่องยาก การดำน้ำลึก 600 เมตร ยากอยู่แล้ว สำหรับเรือดำน้ำธรรมดาในปี พ.ศ. 2506 สถิติการดำน้ำลึก 600 เมตร น่าทึ่งมากในเวลานั้นและผู้คนก็ยอมจ่ายแพง

ในเวลานั้น เรือดำน้ำนิวเคลียร์ชื่อฉลามหางยาวสร้างสถิติการดำน้ำลึก 600 เมตรในกระบวนการดำน้ำ แต่เกิดอุบัติเหตุในการดำน้ำตื้นผู้คนต้องการทำลายสถิติ แต่พวกเขาสูญเสียการลอยตัวระหว่างการทดสอบ เรือดำน้ำจมลงอย่างรวดเร็ว เราไม่รู้ว่ามันจมลึกแค่ไหนและในที่สุดก็ถูกแรงกดอากาศฉีกออกเป็นชิ้นๆ เรือถูกทำลายและผู้คนเสียชีวิต

สัญญาณเรือดำน้ำลำสุดท้ายหายไปที่ความลึก 2,300 เมตร หากเรือดำน้ำไม่ขาดการติดต่อ และลูกเรือ 129 คนบนเรือสามารถกลับบ้านได้ก็จะถือเป็นสถิติการดำน้ำครั้งใหม่ หลังจากนั้นได้มีการตรวจสอบสาเหตุของการจมและเชื่อว่ามันถูกลากไปที่ก้นทะเล เนื่องจากการขึ้นลงอย่างรุนแรงที่เกิดขึ้นระหว่างการดำน้ำ แรงในแนวดิ่งของคลื่นภายในที่รุนแรง ทำให้เรือดำน้ำไม่สามารถทรงตัวได้และถูกฉีกออก

ในที่สุดนอกเหนือไปจากความกดอากาศสูงที่ก้นทะเล ที่เกินขีดจำกัดอุปกรณ์ก้นลึกที่มีมนุษย์ควบคุม เจียวหลงในประเทศของจีนได้ปฏิบัติภารกิจดำน้ำหลายครั้งในทะเลจีนใต้ ตั้งแต่ปี 2009 ถึง 2012 อุปกรณ์ดังกล่าวได้รีเฟรชความลึกสูงสุดของการดำน้ำครั้งแล้วครั้งเล่า 1,000 เมตร,3,000 เมตร และ5,000 เมตร และในที่สุดก็ถึงระดับ 7,000 เมตร ในปี 2555 เจียวหลงที่ผ่านการทดสอบในร่องลึกก้นสมุทรที่ลึกที่สุดในโลก นั่นคือร่องลึกก้นสมุทรมาเรียนา ในเดือนมิถุนายนปีเดียวกัน เจียวหลงสร้างสถิติการดำน้ำแบบมีคนขับที่ 7,062 เมตร

บทความที่น่าสนใจ : ทำงานหนัก การเริ่มต้นและป้องกันไม่ให้การพัฒนาของร่างกายทำงานหนัก